اثربخشی مداخله افشای هیجانی در کاهش استرس و بازداری بیماران دارای اختلال روان تنی

مقدمه: این پژوهش با هدف کاهش استرس و بازداری از طریق برون ریزی هیجانی با ساختار نوشتاری در بیماران مبتلا به اختلال روان تنی انجام شده است. روش کار: پس از تکمیل پرسش نامه های استرس ادراک شده و مکانیزم های دفاعی، 43 بیمار مبتلا به اختلال روان تنی از میان مراجعه کنندگان به مرکز پزشکی بیمارستان امام خمینی شهر تهران که دارای نمره استرس بیشتر از 21 و سرکوب بیشتر از 5/11 بودند، انتخاب شدند. آزمودنی ها به شکل در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار داده شدند. پس از افشای هیجانی نوشتاری، داده های گردآوری شده به کمک آزمون آماری تی مستقل تحلیل شدند. یافته ها: یافته های تحقیق نشان داد که افشای هیجانی نوشتاری باعث کاهش معنادار استرس ادارک شده آزمودنی های گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل می شود (05/0>p). همچنین بازداری گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل پس از مداخله افشای هیجانی نوشتاری به طور معناداری کاهش می یابد (05/0>p). بحث و نتیجه گیری: این یافته ها نشان می دهد افشای هیجانی نوشتاری اگرچه در زمان نوشتن دردناک است، اما در طولانی مدت بر تعدیل و کاهش استرس تأثیر مثبت دارد. همچنین این عمل باعث کاهش پدیده بازداری شده و کمک می کند تا سلامت روانی و جسمی فرد بهبود یابد.